Staliet e oa Benoni ouzh e vurev kozh. Teurel a reas ur sell ouzh ar prenestr damzigor. Glav. Adarre. Glav a oa bet o kouezhañ a-hed e vuhez. Daou vloaz ha tregont e oa, ha c'hwitet war pep tra evitañ, da viken. En em soñjal a reas. N'en doa ket anavezet e dad ha paour-raz oa bet e yaouankiz gant e vamm intañvez. E vamm. Na kalonek 'oa bet hi. Marteze a-drugarez d'al lizher skrivet gant e dad-kuñv d'ar familh. Difennet-groñs en doa digeriñ al lizher a-raok ma vefe-eñ er vered. Ha pa varvas... Ur souezhadenn ! Skrivet e oa bet gant an hini kozh kement-mañ :

D'an hini en devezo spi,

A nac'ho mont da baour,

Dezhañ da glask ha difazi,

Dizoleiñ eizh tammig aour.

Dibaoe n'o doa ket paouzet izili ar familh da glask an eizh tamm aour-se. Lod anezho a varvas, troet da sod. Mamm Benoni he doa klasket ivez. Evit he mab, a lâre-hi. Mes dont a reas karr an Ankou da gerc'hat anezhi. Pemzek vloaz 'oa Benoni ken. Marvet 'oa holl izili e familh o klask an aour pe un dra all, setu...

Barrek e oa bet eñ er skol, mes tremenet gantañ ar vachelouriezh ne chome ket a-walc'h a arc'hant gantañ da genderc'hel gant ar studioù. Derc'hel a reas gant an enklaskoù, en aner. Labourioù bihan a reas, gopret fall, ha kriz e chome e blanedenn gant an dilabour o kreskiñ.

Neuze e voe Arzhela. Arzhela. Bihanaat a rae kalon Benoni gant ar mantr pa c'hoarveze dezhañ soñjal enni. Sevel a reas ha mont betek ar prenestr. Pebezh amzer fall !

Arzhela. Kejet o doa en ur stal kazetennoù. Merc'h d'ur rener embregerezh e oa ha studierez war ar skiantoù e oa ivez. Arc'hant he doa, evel-just. Kreskiñ a reas tan ar garantez en daou zen yaouank. Pa c'houlennas Benoni digant tad Arzhela dimeziñ d'e verc'h, e nac'has :
« Ur paotr mat oc'h Benoni... ha... yaouank oc'h c'hoazh. Amzer ho peus d'ober ho soñj... »

Gouzout a rae Benoni koulz hag Arzhela penaos en doa c'hoant an tad dimeziñ ar plac'h gant unan liv an arc'hant war e zremm. Prometiñ a reas Arzhela gortoz e vefe pinvidikaet. Hag eñ da glask ul labour a fiziañs hag an aour ivez..., an aour.

Ha bremañ ? Bremañ e oa-eñ daou vloaz ha tregont en e gambrig, liv ar brein ouzh ar mogerioù anezhi. An arrebeuri a oa bet roet dezhañ pe kavet. Ar baourentez. Dalc'hmat. Hag Arzhela... Arzhela a oa dimezet gant un ijinour yaouank ur gravatenn vrav tro-dro d'e c'houzoug.
« Nav bloaz ha tregont on bremañ », he doa displeget Arzhela leun he daoulagad a zaeroù,
« N'hallan ket mui gortoz... Kompren a rez, Benoni... N'hallan ket mui... »

Huanadiñ a reas Benoni. Er-maez e oa paouezet ar glav da gouezhañ. Ober a reas e soñj. Re a amzer a oa tremenet, re griz e oa bet e vuhez. Nag a c'hwitadennoù, nag a amzer gollet o klask an eizh tammig aour ! Arzhela, ooo ! Arzhela ! O c'hlasket em eus, hen touiñ a ran, o c'hlasket em eus...

Netra. Sioul. Sioulaet' oa e galon bremañ. Kerzhout a reas Benoni goustad war-zu ar gwele damzistrujet. Kemer a reas ur pakadig lienet a zindan ar vatarasenn distummet. Krenañ a reas e zaouarn kerkent ha dispakañ al lienenn wenn, enni ur bistolenn. E zaoulagad a bare outi. D'e vamm e oa bet gwechall.
« Sell marteze e c'helli he gwerzhañ evit bevañ » he doa lavaret hi d'he mab a-raok mervel. N'en doa ket bet c'hoant Benoni gwerzhañ anezhi.
« Hiziv e vo implijet » a soñjas an den dic'hoanaget. An aour, Arzhela, poent 'oa dezhañ echuiñ. Sankañ a reas beg ar bistolenn war e ividig... serriñ e zaoulagad... ha... pouezhañ war an draen.

Kouezhañ a reas Benoni war ar planchod poultrennek, en e zorn ar bistolenn. Ne chome ken seizh bolodig enni. Seizh bolodig aour.