War ar porzh edo Mallory Ar Gour o c'hortoz he gwaz, aet da besketa war vourzh Ar Peoc'h. Glan an amzer, met dirollet ar mor gant avel greñv ar c'huzh-heol, drask ar gwernioù, staget en o fenn bannieloù ar vro, a-gevret gant saflik gwagennoù ar mor glas-gris ouzh kouc'hoù ar bigi. Hogen, nebeut a dud a oa e porzh Konk-Leon, nemet gwragez ar vartoloded o c'hortoz en ur rac'hoanañ.

« Ac'hanta, Mallory ! a estlammas Anna Ar Faou. Deuet out da c'hortoz da waz ar wech-mañ ? N'eo ket gwall alies e teuez d'ar porzh !
- Ya, o c'hortoz ma gwaz emaon hiziv. Gouzout a ran n'eo ket gwall alies e teuan d'ar porzh, met kalzik a draoù am eus d'ober er mareoù-mañ. Pa 'vo distro Goulouen ez aimp, hon daou ken, da vakañsiñ e Bro-Spagn. Mall 'zo ganin kuitaat ar vro, pakañ aer fresk.
- Chañs 'peus. Ne c'hellomp ket ni mont da vakañsiñ, n'hon eus ket trawalc'h a arc'hant !
- Gwir eo. Dibaoe m'hon eus gounezet daou vilion a lurioù gall el loto, ez eus tu deomp ober n'eus forzh petra : prenañ laezh an amezeg, saout an Aotrou Tangi, pe c'hoazh ti-feurm An Danteg ! Gwelloc'h dit dispign da arc'hant er c'hoarioù sot-se ha gounit kalzik gwenneien, e-lec'h prenañ boued da'z familh,... un ali, tra ken. »

Ne blije ket kalz da Anna an doare-se da welet. Ur vaouez paour e oa ha ne c'helle ket kemeret ar riskl da zispign hec'h arc'hant er c'hoarioù-se. Gwarizi a vage ouzh chañs Mallory. C'hoant bras he dije bezañ pinvidik-mor evel he mignonez.

« Ha neuze », a huanadas Anna,
« a-benn peur e paouezo Goulouen da besketa ? »

Ur mousc'hoarzh tort a bignas betek divskouarn Mallory...

« N'hon eus ket soñjet c'hoazh, a respontas-hi, gwelet e vo e Madrid, rak mall eo din mont di. C'ho, c'ho, c'ho, soñj 'ta, los sombreros, el sol,... hag a bep seurt traoù all ! Aaaaa, ma Anna gaezh, gwelloc'h dit heuliañ ma doare d'ober. »

Dale a oa gant gwazed ar merc'hed. An darn vrasañ eus ar bigi a oa erru er porzh dija. Edo an noz o tostaat, hag an div vaouez o flapiñ.

« Ha ma' vijen pinvidik 'gizdout, a huñvreas Anna, em bije trawalc'h a arc'hant evit boueta ma bugale. Digalonekaet on. Ha pa erruo va gwaz er gêr dabot e hucho warnon adarre : "Petra ! Banne laezh na tamm legumaj ebet ken adarre ! Hag ar vugale...." Ezhomm bras a arc'hant am eus. Te Mallory, prestiñ a rafes-te ur gwenneg bennak din da brenañ laezh d'ar vugale ?
- Ma faour-kaezh Anna, a druezas Mallory, ret e oa dit ober eveldomp !
- Un taol-chañs eo ho peus bet. Ar c'hoari a zo chañs. Ar bloaz a zeu e vo ret deoc'h labourat en-dro.
- Marteze, met profitañ eus an daou vilion-se a raimp memestra.
- Ha neuze, profitit en ur brofañ.
- Ha ne brofin ket deoc'h ! Ho labour a rankoc'h ober !
- Met ne c'helloc'h ket bezañ ken mac'hom-se gant hoc'h arc'hant !
- Eo, hag e vimp ! »

War ar porzh, edo al laboused-mor o skroeñjal hag an div fistilherez o vouzhañ. Ne oa ket gwall chifet Mallory. Soñjal a rae en he beaj da Vro-Spagn : mont da bakañ ar c'harr-nij e Gwipavaz, erruout e Madrid, ha gweladenniñ ar vro gant he gwaz muiañ-karet.

Met ne oa ket pres war gwaz Mallory 'toare. Hogen, hini Anna a oa e vag nepell diouzh ar porzh. « Setu Job o tont. Petra 'lavarin dezhañ ? Emichañs en deus gellet pesketa peadra da zrebiñ.
- Ne 'ran foutre kaer. An deiz diwezhañ dezhañ da labourat eo hiziv... »

Gwir e oa. An deiz diwezhañ dezhañ da labourat e oa, an deiz-se... an 28 a viz C'hwevrer 1978.

Briata a reas Anna he gwaz pa erruas war ar c'hae. Met ne oa ket hennezh jourdoul-kenañ. O ouelañ edo zoken. Mallory, saouzanet, a oa o selaou hirvoudoù Job gant anken.

« Maaantrus eo, a ouelas-eñ, aet eo "Ar Peoc'h" d'ar strad..., gant Goulouen !!! »