Gouleier spontus ha kreñv-kenañ em daoulagad, un heuliad skeudoù glas, ruz, melen o vont hag o tont, ken skedus ma vezan trellet ganto. A-greiz-holl e steuz an douar dindanon hag e kouezhan en un islonk du. Ha tro-dro din, tud o huchal, o yudal:
« Pign! Pign! ». Met dibosubl eo din! N'o deus ma daouarn tamm krog na dalc'h ebet neblec'h, ha derc'hel a ran da gouezhañ.

Neuze e tihunan hag e lakaan ar gouloù war elum. Daeroù tomm em daoulagad, gleb-teil ma hiviz-noz gant an dour c'hwez, pouez an enkrez warnon. Teir eur mintin eo, gwelloc'h din gortoz an hun da zont en-dro. Serret em eus ma daoulagad, ne zeu ket c'hoant kousket din. Mont a ran em c'hoazez, astenn ma brec'h, tapout ar pakad pilulennoù war an daol-noz. Ma 'm'eus soñj mat eo gant ar bredelfennour 'oant bet roet din, da sioulaat din un tamm. Ha me ha lonkañ unan, ha mont da evañ ur banne dour d'he lakaat da ziskenn.

Kerkent e nij an anken kuit diwar ma spered. Adkavet ar peoc'h ganin. Amzer din mont betek ma c'hambr hag e kouezhan war ar gwele.

Ur skeud nevez a zeu em fenn. Skeud ur paotr, piv eo? Brumennek eo ma spered, ha displann e chom skeudenn an den. Bep un tammig e sklaera avat. Setu ma welan Kilian a-daol trumm. Kilian o lopañ gant Mawaime, hag hi o leñvañ. Tec'het eo skeud Kilian kuit. Un dorn o tostaat, o vrasaat a bep ma nesa. Klask a ra Kilian mont kuit met chom a ra da sellet, difiñv, spontet, sebezet. Troet eo da sant maen ken spouronet eo. Koll a ra e fas e liv ruz ha treiñ da wenn-kann. Sevel a ra an dorn e-unan, uhel er vann, evel evit kemer lañs. Klask a ra Kilian tec'hout kuit met un nerzh a lak anezhañ da chom difiñv. O komz emañ. Ne glevan seurt er pezh a lavar. Petra? C'hoant kompren am eus. Gwelet a ran an dorn o tostaat outañ. Ooo! N'hall ket bezañ! War ur gontell eo serr-mat an dorn-se! Skeiñ a ra ar gontell gant Kilian. Sevel a ra an dorn en-dro. Ruz eo pep tra, hag an dorn o kontellata kalon Kilian, gwad o strinkañ hag o tiverañ e pep lec'h. Diskenn a ra an dorn ur wech all c'hoazh, ha didroc'hañ anezhañ e tammoù. Digor eo korf Kilian etre e galon hag e droad kleiz. Gwad e-pep lec'h, met ur pekad buhez 'zo ennañ c'hoazh. Ne gomprenan ket ar pezh emañ o klask lavaret. Krenañ a ra, liv ar spont hag ar boan war e zremm. Klask mont en e sav, ne zeu ket a-benn. Tostaat a ra an dorn en-dro. Didroc'hañ a ra dezhañ bizied e zorn kleiz. Sikourit anezhañ! Truez!

Sevel a ran, dihun on. Dibaouez e leñvan, e keinan, e youc'han! C'hoant pellgomz d'ar bredelfennour am eus. Berr ma anal, o klask prederiañ. Ur barrad spont penn-da-benn ma c'horf, kridiennoù a-hed ma livenn-gein, ha betek em izili. Un trouz a glevan, an diri o sourrikat. Stlakadenn verr ar gazetenn o kouezhañ dirak an nor. Paotr al lizhiri sur a-walc'h. E-pad ur pennad hir a seblant din bezañ berr e chom ma daoulagad da barañ war ar gazetenn. Kemer a ran anezhi, ha lenn titloù bras ar bajenn gentañ:

« Goude drouklazh an Indianez (gwelout ar pennad pajenn 3) »

Krenañ a ra ma daouarn o klask treiñ ar pajennoù:
« Goude drouklazh an Indianez yaouank Mawaime Malinche, ez eus deuet diskred bras war he mignon Kilian ar C'horr. Hemañ, un den yaouank daou vloaz ha tregont, dilabour abaoe meur a viz, a oa bet goulennataet dec'h e-pad an deiz gant ar c'homiser Jañ-Loui Sanchez e karg eus an afer. War a seblant e veze tabut alies-mat etre an daou zen yaouank, ha feulziñ ingal a rae Kilian Ar C'horr gant e vignonez. Ar mintin-mañ eo deuet er-maez goude dezhañ bezañ bet dalc'het en archerdi e-pad an noz. Diwar intrudu e alvokad eo bet laosket da vont dre ma oa re nebeut a brouennoù en e enep. »

N'on ket evit krediñ e c'hellfe Kilian bezañ ar muntrer. Pe gentoc'h, n'em eus ket c'hoant asantiñ d'ar soñj-se, plegañ dirazañ, degemer anezhañ. Ha seul vuioc'h e stourman d'e argas diwar ma spered, seul greñvoc'h e teu da'm broudañ, da'm flemmañ, tagus, direnkus, hollvezant. N'hall ket bezañ! Ur paotr mat eo deuet Kilian da vezañ, a-drugarez da Vawaime. 'Pezh 'zo sur, ne veze ket aes atav kaout afer outañ diouzhtu goude pa oa en em gavet dilabour. Kroget en doa da evañ zoken, da glask un tamm harp e bier Iwerzhon. E aliet em boa da vont da gaout ma bredelfennour, en aner avat.
« Kaozioù gwrac'hed! » en doa lavaret din ur wech, aet skoelf e zaoulagad gant ar boeson. Ya, pa soñjan, ne zle ket bezañ bet gwall aes e spered goude bezañ bet skarzhet, dilabour e-pad meur a viz evel-se, diezhomm d'ar gevredigezh, hag o rankout bevañ diwar-goust e vignonez, a oa berzh ha brud he stal o kreskiñ er vro. Met gwelloc'hik ez ae an traoù etrezo abaoe m'en doa kavet un tamm fred, labour a youl vat, er gevredigezh-se,
« La Pacha Mama », o tifenn an Indianed hag o douar. Komprenet en doa 'oa tud un tamm mat reuzeudikoc'h o stad eget e hini, hag e oa pec'hed dezhañ klemm, 'benn ar fin. En un taol kont koulz lavaret e oa torret d'e imor, d'e daeroni, ha d'e warizi e-keñver Mawaime. Ur pal, ur ster en doa kavet d'e vuhez. Louzeier, dilhad, arc'hant a zastume da gas d'an Indianed. Pennadoù kazetenn, poltriji -graet dre guzh a-wechoù-, lizhiri, testenïoù a bep seurt a serre ivez, da gas tud 'zo dirak al lezioù-barn etrebroadel.
« Danvez tarzh! » en doa lavaret din un dro bennak ... Gant an dornet-kaer ma oa en doa bet graet skritelloù ivez. Unan anezho, lakaet ganto ouzh ar voger e trepas o ranndi, am boa kavet brav-eston, soñj mat 'm eus anezhi: ar c'huzh-heol war trolinenn c'hlas ur menez-tan, ar Popocatépetl, hag uheloc'h en oabl ruz, ar gerioù-mañ:
« N'eo ket deomp an douar, dezhañ omp. » Ya, ur c'haer a goublad 'oant deuet da vezañ adarre, pareet Kilian gant louzoù boemus ar garantez, ar garantez evit Mawaime, evit he fobl, hag evit hec'h arz. Ya, da welet atav, rak c'hoant he doa Mawaime krediñ e oa krog o darempred da wellaat. Krediñ, krediñ atav. Met penaos 'ta en deus gellet ar c'hozh kazetenner-se, mont da embann seurt kelachoù diwar-benn Kilian, dreist-holl pa n'eus tamm prouenn ebet. Flaeriañ, flaeriañ bepred. Klask a ra ma spered enebiñ ouzh ar pezh 'zo skrivet er gazetenn. Ha me o sellet, hep he gwelet a-benn ar fin, ouzh ur gelienenn o vont a vruzunenn da vruzunenn war doubier blastik taol ar gegin. Me, kollet em rambreadennoù, hag hi, dic'houzvez a-grenn eus ar boan-spered 'zo ouzh ma gwaskañ. Er-maez, latar ouzh prenestr ar gegin, evel laezh.

Ha koulskoude, goude un nebeud prederiadennoù e teuan da chaokat soñjennoù du adarre. Ur paotr taer ha gwarizïus eo bet ar C'hilian a-holl viskoazh. Piv an Diaoul a c'hellfe bezañ bet aet da lazhañ Mawaime, nemetañ, Kilian ar C'horr?

Forzh penaos, ha forzh piv bennak e vefe, ret e vo tapout anezhañ buan ha lakaat anezhañ en toull betek fin e vuhez.

Sizhunvezhioù evel homañ a gavan diaes-spontus, o stlejañ, trist ha teñval pep tra, ken trist ha ken teñval... Mat 'vefe din mont da welet tud da gomz un tammig. Ha diskuizhañ 'rafe mil vad din, chom em gourvez em c'hambr... Kaoc'h ki! Klask a ran soñjal e traoù all met ne zeuan ket a-benn. Strafuilhet-bras on gant Killian. Ne dalvez ket ar boan din chom pelloc'h da durgnal amañ, gwelloc'h din mont da gaout anezhañ, da sklaeraat ma spered un tamm. Ha diouzhtu, kement hag ober! Kemer a ran ma mantell, ma manegoù teuc'h, ur cheñcheñgom evit ma nervennoù, ha deomp de'i. War droad ez in, da aveliñ ma fenn un tammig. Goude bezañ sellet div wech ha prennet eo an nor ganin, e tiskennan gant an diri.

"An ankou am doug,

an anken am ren..."

Da belec'h emaout o vont plac'h, hm? Da gaout ar muntrer? Gant ma ne zamanto ket re ma ler en afer-se!

Pase buhezek eo an dud er straed hiriv, rak marc'had 'zo, ha forzhig tremeniri: tud o komz, o c'hoarzhin, o redek, o treiñ hag o tistreiñ dirak ar stalioù, e-giz pa n'o dije netra all d'ober. Hag eürusoc'h, frealzet an tamm ac'hanon o welet kement a dud imoret mat, war o zu. E korn ar blasenn, ur paotrig o c'hoari fleüt a-dreuz. Emañ o c'hortoz gwelet un nebeud gwenneien o tiskenn en e gasketenn, dirazañ war pavezioù maen ar blasenn. Mont a ran d'e welet ha reiñ dezhañ ur pezh dek lur, da zispign e fin an devezh. Ha bev e vin c'hoazh a-benn neuze?

Kemer a ran penn an hent adarre, a-stlej, hag ul lajadig diwezhatoc'h, setu me dirak dor vras ti Mawaime ha Kilian. Ti Gilian nemetken bremañ...

Skeiñ a ran ouzh an nor met netra na fiñv en tu all. Skeiñ a ran un eil gwech ha gortoz, met den ebet ne respont... Marteze emañ gant ur strinkadenn ha ne glev ket. Ret vefe dezho... dezhañ lakaat ur c'hloc'h. Gortoz a ran un tammig ha klask digeriñ an nor...damzigor 'oa chomet!